اینم یه شعر نو سروده اعظم عباسی
شاعر کتاب یک شب که باران بیایید
تقدیم به تمامی دل سوختگان این زمانه

********

هر شب گریه هایم را مرور می کنم
تا مبادا از یاد ببرم
شیوه گریستن را
وآنگاه شکوفه لبخندی روی لبانم می شکفد
وپس از آن به خوابی عمیق تر از آه
وشیرین تر از کندوی زنبور های عسل
فرو می روم
ورویای سبز وآبی ام را تماشا می کنم
آسمان رویای من همیشه می گرید
واز گریه او جنگلم سبز می شود
بهار در رویای من همیشه هست
وهیچ وقت فکر رفتن نیست
او مهمانی است که حالا پس از گذشت سالها
میزبان تار وپود رویای من شده

ع.سر بدار