خطبه همام





مومن، انسانی زیرک و باهوش است.
شادیهایش را در چهره ظاهر می کند.
ناراحتی و غمهایش را در دل پنهان می کند.
ظرفیت او، پهناورترین چیزهاست.
نفس اماره اش، ذلیل ترین چیزهاست.
از امور نابود شدنی بیزار است.
به امور خیریه و نیک مشتاق است.
از کسی کینه به دل ندارد.
به کسی حسادت نمی ورزد.
هرگز دشنام نمی دهد.
با مردم در نمی آویزد.
در جستجوی عیوب دیگران نیست.
غیبت کسی را نمی کند.
از گردن فرازی بیزار است.
شهرت را ناپسند می داند.
همیشه غم محرومان دارد.
اراده قوی و همت بلند دارد.
پر حرفی نمی کند.
بسیار با وقار و آرام است.
همیشه به یاد خداست.
کوه صبر است.
سپاسگذار و قدر شناس است.
صورتش از فرط تفکر غمناک می نماید.
از فقر و سبکبالی خود شادمان است.
همیشه خوش اخلاق است.
نرم خو و زود جوش است.
همیشه با وفاست.
بی آزار است.
دروغگو و پرده در نیست.
وقتی عصبانی است سبکسری نمی کند.
خنده اش تبسم است.
فقط برای یاد گرفتن سوال می کند.
بردباریش بسیار است.
خیلی مهربان است.
بخیل و تنگ نطر نیست.
هیچگاه احساس دلتنگی و بی تابی نمی کند.
مستی و ناسپاسی نمی کند.
در قضاوت کردن خلاف حقیقت نمی گوید.
در کسب دانش بیراهه نمی رود.
از سنگ محکمتر است.
در کسب و کار از عسل شیرین تر است.
حرص و طمع ندارد.
پر مدعا نیست.
بی تکلف و ساده است.
در امور دنیوی کنجکاوی نمی کند.
زیبا بحث و گفتگو می کند.
بزرگوارانه عذر دیگران را می پذیرد.
اگر عصبانی شود از اعتدال خارج نمی شود.
خیلی زود ارفاق می کند.
جسور و متهور نیست.
دوستی اش خالص است.
از خدا راضی است.
با خواسته های دلش، مخالفت می کند.
با زیر دستش تندی نمی کند.
در آنچه برایش مفید نیست، وارد نمی شود.
یار و یاور دین است.
حامی مومنین است.
با ستایش مردم خود را نمی فریبد.
با بازی نمی توان تصمیمش را عوض کرد.
معلوماتش را به رخ کسی نمی کشد.
به آنچه می گوید عمل می کند.
قبل از هر کاری به عاقبتش می اندیشد.
خود را سبک نمی کند.
در بخشش اصراف نمی کند.
به کسی خیانت نمی کند.
حیله گر نیست.
اسرار کسی را فاش نمی سازد.
پرکارتر و گرفتارتر از همه است.
از زندگی اش شکایت نمی کند.
اگر از کسی خوبی دید، آنرا فراموش نمی کند.
اگر از کسی بدی ببیند، آنرا پنهان می کند.
از خطای دیگران، می گذرد.
برای همه دلسوزی می کند.
از اصلاح هیچ خطائی نمی گذرد.
امین و مورد اعتماد است.
خویشتن دار است.
پاکدامن است.
بی عیب است.
به مردم حسن ظن دارد.
خودش را همیشه به عیب متهم می کند.
کناره گیری اش همراه با دور اندیشی است.
شادی تعادلش را بر هم نمی زند.
هیجان زیاد عقلش را زایل نمی کند.
برای عالمان همچون حافظه است.
برای جاهلان همچون معلم است.
کار دیگران را خالص تر از خود می داند.
دیگران را صالحتر از خود می داند.
به غیر خدا اعتماد نمی کند.
به خاطر جلب رضای خدا جهاد می کند.
به خاطر خودش انتقام نمی گیرد.
با خشم خدا، دوست نمی گیرد.
پدر یتیمان است.
شوهر بیوگان است.
با مستمندان مهربان است.
امید و پناه گرفتاران است.
همیشه با نشاط است.
عبوس و ترشرو نیست.
خشمش را کنترل می کند.
همیشه خندان است.
نظراتش دقیق است.
بسیار محتاط است.
نادانی نمی کند و در برابر نادانی دیگران بردبار است.
در برابر بخل دیگران صبور است.
قناعت می کند تا بی نیاز باشد.
حیاء او بر شهوتش غلبه دارد.
دوستی اش بر حسدش غلبه دارد.
گذشتش بر کینه اش غلبه دارد.
حرف بیخود و بی ربط نمی زند.
پوشاک او معمولی و میانه است.
با تواضع راه می رود.
در اطاعت پروردگارش متواضع است.
انگیزه اش خالص است.
نگاه هایش برای عبرت گرفتن است.
سکوتش همراه با تفکر است.
سخنانش حکیمانه است.
از برادرش کناره گیری نمی کند.
بر آنچه از دستش رفته، افسوس نمی خورد.
از آنچه ب او می رسد غمگین نمی شود.
توقع بیجا و بی مورد ندارد.
در سختی ها و مشکلات سست و افسرده نمی شود.
حلمش عالمانه است.
صبرش عاقلانه است.
آرزوهایش کوتاه و لغزشهایش اندک است.
همیشه آماده و منتطر مرگ است.
از گناهانش غمگین است.
همسایه اش از دست او راضی است.
معاشرت می کند تا علمش بیشتر شود.
رفاقتش برای فریب و نیرنگ نیست.
چنین کسی، الگوی نسل نیکان پس از خودش است.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد